Ακολουθεί υπερπλήρης ψυχοκοινωνιολογική μελέτη του φαινομένου «γυναικες και ρεμάλια», δηλαδή πανωσέντονο υπέρδιπλο εμπριμέ.
Οι πρώτες ψιχάλες
Από τον καιρό που άρχισα να λιπαίνω τα πρώτα μουστακόχνουδα με γυναικείους χυμούς, κι επειδή έκτοτε, παράλληλα με μια μικρή φυσική συστολή, άρχισαν να βλασταίνουν στη συμπεριφορά μου προς το γυναικείο φύλο μια φυσική ροπή προς την κωλοπαιδίαση κι άλλη μία, προς το ανεξιχνίαστο και απρόβλεπτο αυτή, με απασχόλησε από τότε η ανεξήγητη και ακαταμάχητη έλξη και αναστάτωση την οποία ασκούν τα κάθε λογής ρεμάλια και κωλόπαιδα στις γυναικείες καρδιές (και όχι μόνο…)
Με τα χρόνια, και παρακολουθώντας προσεκτικά ιστορίες, αντιδράσεις, συναισθήματα, συμπεριφορές, που έβλεπα να προκαλούνται ή που προκαλούσα ο ίδιος, και το μυστήριο άρχισε κομμάτι κομμάτι να αποκαλύπτεται…
Τριγύρω βλέπει κάνείς όλο και περισσότερες σαδομαζοχιστικής ψυχολογίας σχέσεις, όλο και περισσότερη γυναικεία επιθυμία για ένταση κι απρόβλεπτο, όλο και μεγαλύτερη ανάγκη για έντονα συναισθήματα και δράμα ή σαπουνόπερα, κι όλο και μεγαλύτερη πλήξη με το προβλέψιμο. Και φυσικά όλο και μεγαλύτερη λατρεία των γυναικών (και μίμηση των αντρών) προς τα ρεμάλια. Και ξυνει τη γκλάβα του προσπαθώντας να καταλάβει…
Και ιδού η εξήγηση σε ψηφιδωτό:
Μέρος ΑλφαΒητα (χωρις του πουλιού το γάλα, αυτό μετά το τρίτο ραντεβού μη μας πουν και ξεπέτες)
Οι άντρες βάσει του κατά πόσον είναι απρόβλεπτοι, σκληροί, επικίνδυνοι, εγωιστές και πολυγαμικοί ή ευγενικά, προβλέψιμα, φιλότιμα και συνεσταλμένα αγόρια, στο γυναικείο μυαλό διαχωρίζονται σε ρεμάλια και καλά παιδιά (ήγουν μαλάκες) ή σε πιο ήπιες περιπτώσεις, σε γκόμενους και φίλους. Σπάνια χωράει κάτι ανάμεσα. Αλλά αυτά είναι ήδη γνωστά.
Οι γυναίκες ρωτάνε πού πήγανε οι άντρες γιατί γέμισε ο τόπος μαλάκες και εξαφανίστηκαν τα αληθινά ρεμάλια και τα αυθεντικά κωλόπαιδα. Επειδή ως γυναίκες έχουν το προνόμιο της ερωτικής επιλογής, έλκονται από αυτό που δεν μπορούν να έχουν ή που κινδυνεύουν να χάσουν εύκολα. Κι όσο περισσότερες επιλογές έχει μια γυναίκα, τόσο περισσότερο κυνηγάει αυτό που είναι άπιαστο, δύσκολο, αδάμαστο, φευγαλέο κι απρόβλεπτο παρά αυτό που τους προσφέρεται στο πιάτο. Τι πιθανότητες θα είχε ο οποιοσδήποτε θηλυκός πόθος αν μια συνηθισμένη ή μέτρια γυναικά την παρακαλούσε στα γόνατα να του κάτσει; Σωστά μαντέψατε. Μηδέν, και περάστε από το ταμείο να παραλάβετε για δώρο δύο αισθηματικά DVD και δύο έργα καράτε-σεξ.
Ακόμα και υπό δαρβινική/εξελικτική θεώρηση να το δει κανείς, κάθε γυναίκα αρχετυπικά και υποσυνείδητα ψάχνει δύο άντρες ταυτόχρονα: έναν αξιόπιστο/provider/σπονσορα που να την προστατεύει, να ζει μαζί της και να γίνει ο νόμιμος σύντροφός της, κι έναν περαστικό επιβήτορα, ρεμάλι και ακατάλληλο για σύντροφο, με καλά γονίδια και υψηλό ρίσκο, με τον οποίο θα γονιμοποιηθεί . Δυστυχώς οι περισσότερες ζητάνε τα 2 σε 1 ή και, ακόμα χειρότερα, όσο ζουν με τον έναν τύπο άντρα, νοσταλγούν τον άλλο. Κι εκεί αρχίζει η συναισθηματική σχιζοφρένεια…
Για να καταλάβει κανείς πόσο τα ρεμάλια έλκουν τις γυναίκες, ας δει τα επαγγέλματα που τις τραβάνε: Ηθοποιός, ροκ σταρ, πολιτικός, αθλητής, μπάρμαν, dj, φωτογράφος, μουσικός, άεργος χομπίστας, έμπορος ναρκωτικών κλπ. ¨Εχει κανένα από αυτά οποιαδήποτε σχέση με μονογαμία, αξιοπιστία, σταθερότητα ή άλλο αντίστοιχο χαρακτηριστικό που λένε ότι ζητάνε οι γυναίκες από τους άντρες και τις σχέσεις; Από την άλλη, είδατε ποτέ να κάνουν ουρά οι ωραίες γυναίκες για να πηδηχτούν με κανέναν ευσυνείδητο λογιστή, δάσκαλο, υποθηκοφύλακα, φαρμακοποιό, αντιεισαγγελέα, τραπεζοϋπάλληλο κλπ; Οι πιο μικρές, φοιτήτριες ακόμα, πίσω από ποιους τρέχουν και με ποιος πηδιούνται στις τουαλέτες; τους συμφοιτητές που ξημεροβραδιάζονται στη βιβλιοθήκη, ή πορτιέρηδες, μπαρμεν, γυμναστές, μαστουρωμένους ροκάδες, μηχανόβιους κλπ; Και ποιοι αντρικοί ρόλοι ή χαρακτήρες του κινηματογράφου αγαπήθηκαν περισσότερο από γυναίκες παγκοσμίως; Ο Τζεημς Ντην, ο Μάρλον Μπράντο στο «Λεωφορείο ο Πόθος» και στον «Ατίθασο», περιπετειώδεις κι εκμεταλλευτικοί τύποι, γυναικάδες, πλανόδιοι, άπιαστοι κι εφήμεροι, που απλώς περιφέρονται εδώ κι εκεί, χωρίς κανέναν προορισμό ή στόχο στη ζωή…
Κι αν πάει κανείς και πιο βαθειά, ένα σωρό γυναίκες γράφουν γράμματα έρωτα και πάθους σε ψυχοπαθείς δολοφόνους (πχ Τσαρλς Μάνσον στην Αμερική, στους «δράκους» Παπαχρόνη και Μπέσκο εδώ στην Ελλάδα, ακόμα κι από γυναίκες που δεν είχαν καν γεννηθεί τις μέρες της δόξας τους). Το φαινόμενο είναι τόσο εκτεταμένο, που έχει απασχολήσει τη διεθνή επιστημονική κοινότητα οποία υπό τον όρο hybristophilia προσπαθεί να κατατάξει και να εξηγήσει το φαινόμενο .
Αν σε αυτά προσθέσει κανείς και το γεγονός ότι αγαπημένη γυναικεία φαντασίωση (πρώτη στις προτιμήσεις με 55%-70% στις δυτικές κοινωνίες) είναι ο βιασμός, ενώ στους άντρες η ίδια φαντασίωση είναί αρκετά κάτω στη λίστα (συνήθως όχι πάνω από 20-25% των αντρών), κατaλαβαίνει κανείς πόσο δυνατή είναι η ανάγκη να παραδώσουν ή να χάσουν τον έλεγχο και πόση δύναμη ασκούν η έλξη του απρόβλεπτου, άπιαστου και απαγορευμένου στη γυναικεία ψυχή, αλλά και πόσο απεγνωσμένα ζητάει ικανοποίηση ο ηθικός (όχι κα’ ανάγκη και σεξουαλικός) μαζοχισμός που είναι στάνταρ εργοστασιακός εξοπλισμός στις περισσότερες γυναίκες. Γι αυτό και ο μαλάκας θα είναι πάντα χαμένος από χέρι και το ρεμάλι ο απόλυτος γυναικείος πόθος. Πάντα.
Μέρος Γάμα (κυριολεκτικά)
Το ρεμάλι κάνει ό,τι του γουστάρει, είναι απρόβλεπτα καλός ή κακός, έχει ανεξήγητη για τα προσόντα του αυτοπεποίθηση, λογαριάζει μόνο τις ανάγκες του, είναι σκληρός, αδιάφορος, εγωκεντρικός, δεν τον ενδιαφέρει η γνώμη ή τα συναισθήματα των άλλων, είναι επικίνδυνος, βίαιος, εκμεταλλευτής, παρορμητικός μέχρι αηδίας, ασυνείδητος απόμακρος, άπιαστος, αδέσμευτος, ανεύθυνος, ανώριμος, άπιστος, γυναικάς και εαυτούλης έως εκει που δεν παίρνει. Είναι ικανός να την πηδήξει στην κουζίνα στα όρθια, πίσω από την πόρτα, κλείνοντάς της το στόμα και ψιθυρίζοντας της βρωμόλογα, ενώ ο άντρας της θα κάνει ντους. Έχει αυτό που οι γυναίκες θεωρούν «πάθος». Στην πραγματικότητα είναι παρορμητικότητα εκτός ελέγχου και τυφλή υποταγή στις επιθυμίες του, που τον θολώνουν και τις κυνηγάει χωρίς να λογαριάζει τον κίνδυνο ή τις πιθανές συνέπειες (impulse control disorder στο πιο επιστημονικό του). Αν του έρθει να πάει σπίτι της και να την πηδήξει στις 4 τα ξημερώματα, θα πρέπει να το κάνει, ακόμα κι αν μέσα κοιμάται ο άντρας της. Κι αυτή που έγινε θύμα του, κολακεύεται με το πόσο τρελός γίνεται για χάρη της.
Είναι όμως και πληγωμένος, κατσούφης, παρεξηγημένος από τους άλλους – είναι ταυτόχρονα ένα χαμένο παιδί κι ένας σκοτεινός άντρας, ο «επαναστάτης χωρίς αιτία», ένας ενήλικος Huckleberry Finn που ψάχνει την περιπέτεια. Κάνει τις γυναίκες να θέλουν να τον σώσουν (από τον πόνο του ή από τον εαυτό του) ή να τον διορθώσουν (από τα ελαττώματά του). Είναι ο βάτραχος που οι γυναίκες ονειρεύονται να μετατρέψουν σε πρίγκιπα.
Στην πραγματικότητα, είναι απλώς ανασφαλής και διαταραγμένος εσωτερικά, μόνος και χωρίς αληθινούς φίλους, που συχνά δεν έχει μάθει έλεγχο, όρια και ηθικούς ενδοιασμούς στην ταραγμένη ζωή του. Είναι θέμα χρόνου μέχρι αυτό να βγει στην επιφάνεια. Δεν έχει και πολλά να δώσει σαν άνθρωπος και προσωπικότητα και δεν μπορεί να πάει κάποιον «παραπέρα», να τον εξελίξει.
Μέρος σκοτεινό κι ανήλιαγο
Αν το ψάξει κανείς βαθειά, το να μπλέξει μια γυναίκα με κωλοπαιδο της προσφέρει πολλά ψυχολογικά πλεονεκτήματα, σε επίπεδο υποσυνείδητο - ασυνείδητα ψυχολογικά οφέλη που το καλό παιδί δεν της προσφέρει ούτε γι’ αστείο.
Τι προσφέρει στις γυναίκες το κωλόπαιδο (αναλογα με την περίπτωση κάποια, ίσως και όλα τα παρακάτω):
– Τους αφαιρεί κάθε προσωπική ευθύνη για τη σχέση τους και για τις πράξεις και τα αυτοκαταστροφικά συναισθήματά τους, αφού για όλα φταίει αυτός που είναι κωλόπαιδο κι ανώριμος. Έτσι μπορούν να παραπονιούνται συνεχώς στις φίλες τους και να αισθάνονται θύματα, χωρίς να αναλαμβάνουν καμιά προσωπική ευθύνη για όσα τους συμβαίνουν
– Αν αποφασίσουν να τον κερατώσουν ή να τον εγκαταλείψουν, δεν θα αισθάνονται καμιά τύψη. Αφού αυτοί θα φταίνε για όλα
– Τους προσφέρει πρόκληση, έξαψη, αδρεναλίνη και ισχυρά συναισθήματα που μεταβάλλονται συνέχεια. Έτσι τις κάνει να αγωνίζεται συνέχεια να «κερδίσει» (τον έλεγχο, το δίκιο της, την προσοχή του κλπ), κάνοντας τον έπαθλο και προκαλώντας την έμφυτη ματαιοδοξία της και ταυτόχρονα την κρατούν συνέχεια εστιασμένη έξω από τον εαυτό της, λειτουργώντας ως ένα άριστο αντικαταθλιπτικό. Μόνο που αυτές οι ορμόνες (ντοπαμίνη, κορτιζόλη, αδρεναλίνη) είναι ένα πολύ εθιστικό κοκτέιλ, και με 2-3 ρεμάλια στη σειρά μπορεί να γίνει μια γυναίκα πρεζόνι ισοβίως στις ορμόνες αυτές, εθισμένη στα κωλόπαιδα, χωρίς σοβαρή ελπίδα να στεριώσει μακρόχρονη σχέση με νορμάλ τύπο (θα βαρεθεί και θα τον στείλει κάποια στιγμή όσο κι αν το παλέψει κι όσο καλα κι αν της φέρεται αυτός – είναι θέμα χρόνου)
– Τους κάνουν τις ορμόνες ασανσέρ, την αδρεναλίνη χρηματιστήριο, τα νευρα κρόσια και τη ζωή σαπουνόπερα. Δηλαδή πλήρης απασχόληση. Και οι συνεχείς εναλλαγές όχι μόνο κάμπτουν κάθε αντίσταση της γυναικείας θέλησης, αλλά δίνουν νόημα σε μια βαρετή ζωή. Κι οι γυναίκες τη βάριουνται την ηρεμία και τη ρουτίνα – βαριούνται ακόμα και τον παράδεισο, όπως η προγιαγιά τους η Ευα.
– Μια τρυφερή κίνηση ή λέξη, ή ένα χάδι από ένα κακό παιδί είναι τόσο σπάνια και απρόβλεπτα, που αξίζουν συναισθηματικά περισσότερο από 100 ανθοδέσμες και εξόδους από ένα καλό παιδί.
– Είναι ριψοκίνδυνος. Του αρέσουν οι αντιπαραθέσεις χωρίς να σκεφτεί το ρίσκο, ακολουθεί τα ένστικτά του και τις επιθυμίες του χωρίς να λογαριάζει τίποτα, και είναι εθισμένος στις εντάσεις και την υψηλή αδρεναλίνη. Οι υψηλές εντάσεις, και πιο πολύ ο κινδυνος, είναι το ύψιστο διεγερτικό. Ο κίνδυνος κάνει κάθε συνέχεια απρόβλεπτη.
– Ικανοποιεί το πανίσχυρο και αρχέγονο ένστικτο εξημέρωσης. Οι γυναίκες ήταν αυτές που εξημέρωσαν τα άγρια ζώα και τα έκαναν κατοικίδια (με εξαιρεση το άλογο που το εξημέρωσαν οι άντρες) πριν πολλές χιλιάδες χρόνια, όταν οι άντρες έλειπαν στον πόλεμο ή το κυνήγι. Όταν λοιπόν οι γυναίκες βλέπουν άγριο, ανυπότακτο κι αδάμαστο αρσενικό, ξυπνάει μέσα τους το αρχέγονο ένστικτο της εξημέρωσης. Κι αν καταφέρουν να τον εξημερώσουν, αυτό το ανυπότακτο και επικίνδυνο θηρίο, η επιβεβαίωση που νοιώθουν ως γυναίκες είναι ασύγκριτη. Φυσικά όταν τον εξημερώσουν και τον κάνουν κατοικιδιο με ρόμπα και παντοφλες κάθε σεξουαλική έλξη χάνεται γρήγορα και αρχίζει η αναζήτηση του επομενου αδάμαστου αρσενικού – στην αρχή υποσυνείδητα, με τη μορφή ανησυχίας και ανικανοποίητου. Μετά ακολουθεί και η σαπουνοπερα.
– Τους ικανοποιεί τα κρυφά σαδομαζοχιστικά τους ένστικτα: τους φέρεται άσχημα και τις φτύνει, μέχρι να μάθουν τα μοτίβα της συμπεριφοράς τους και μετά τον πατάνε κάτω βγάζοντας τη σαδιστική τους πλευρά, ή απλώς τις εκμεταλλεύεται και φεύγει εγκαίρως. Στην περίπτωση αυτή, το κωλόπαιδο που έφυγε αφου τους ήπιε το μεδούλι, τις αφήνει με αναμνήσεις που δε σβήνουν πότε, που εξωραΐζονται με το χρόνο και που τις αναπολούν, μαζί με την ένταση που τους προκαλούσε, όταν βρεθούν αργότερα σε καμιά σχέση ανάρρωσης με ένα καλό παιδί που τους φέρεται τέλεια και που τον βάριουνται θανάσιμα μόλις αναρρώνουν λίγο από τις πληγές που άφησε το κωλόπαιδο. Τα σαδιστικά τους ένστικτα στην περίπτωση αυτή θα τα βγάλουν στο ανυποψίαστο καλό παιδί μέχρι να τους αδειάσει τη γωνιά και να ψάξουν για το επόμενο ρεμάλι («τον ξυπνάω από τον ύπνο και του λέω μωρό μου θέλω σοκολάτα, με έχει πιάσει τώρα. Κι αυτό το χαϊβάνι ντύνεται και τρέχει να μου βρει στο κρύο μέσα στη νύχτα. Μα τόσο μαμάκας είναι πια; Δεν μπορεί να πει κι ένα όχι; Τι σκατά άντρας είναι;»)
Μέρος Μ (όπως Μαλάκας)
Καλό παιδί (μαλάκας) από την άλλη μεριά, σημαίνει ευγενικός, τρυφερός, διακριτικός, πιστός. Αυτά όμως είναι προσόντα για φίλο, όχι για εραστή. Και πιστά είναι τα σκυλιά, όχι οι γκόμενοι. Με το μαλάκα δεν υπάρχει η συγκίνηση της κατάκτησης, η ένταση τους διαρκούς κινδύνου, μήπως τον χάσει η γυναίκα. Έτσι είναι αναπόφευκτο κάθε γυναικα «γιατι, δεν είμαι εγω θέα δηλαδή;» (ήγουν το 90% των γυναικών της νότιας βαλκανικής χερσονήσου που ανατράφηκαν με love stories made in usaκαι νομίζουν ότι τα Σεπόλια είναι Μανχάταν και η Λυκόβρυση Beverly Hills), να τον βαρεθεί θανάσιμα και να τον παρατήσει.
Ο μαλάκας πάντα σέβεται και τιμά τις γυναίκες. Τις προστατεύει, τις καταλαβαίνει, τις συναισθάνεται. Τις πηγαίνει στα καλύτερα μέρη, τους είναι πιστός και γεμίζει το νεκρό χρόνο μιας γυναίκας όταν αυτή δεν έχει τίποτα καλύτερο να κάνει. Την προσέχει, τη σέβεται, την ακούει μες κατανόηση, της; ανακουφίζει τις πληγές που άφησαν τα ρεμάλια, της κάνει τα χατίρια και της κρατάει συντροφιά, την ακουει να λέει πόσο την ταλαιπώρησε το τελευταιο ρεμάλι, και πόσο χαζή και πληγωμένη νοιώθει που επειδη τον αγαπούσε δέχτηκε να του παει και την κολλητη του στο κρεβάτι και να την πάρουν οι φιλοι του, την πηγαινοφέρνει, της αγοράζει δωράκια, τη βγαζει έξω, της κανει αγγαρειες και θεληματα, της κρατάει το χέρι οταν βλέπει αισθηματικά DVD, της δίνει τον ώμο του για να κλάψει και το μανίκι του να σκουπίσει τη μύτη της - ειναι ο φύλακας άγγελός της μέχρι να εμφανιστεί το επόμενο ρεμάλι που θα τις ταρακουνήσει, και που φυσικά δε θα κάνει τίποτα από αυτά.
Το καλο παιδί, τα άρλεκιν και οι αισθηματικές ταινίες αποτελούν πάντα ένα παυσίπονο για τις πληγές που άφησε πίσω του το ρεμάλι. Οι γυναίκες κλαίνε στις αισθηματικές ταινίες, όχι γιατί συγκινούνται με την ταινία, αλλά γιατί θυμούνται τα δικά τους. Κυνηγούν άξεστους, πολυγαμικούς, εκμεταλλευτές, κωλόπαιδα και αναίσθητους και στη συνέχεια αγοράζουν τα ρομαντικά μυθιστορήματα και DVD με τη σέσουλα και βρίσκουν έναν μαλάκα για σάκο του μποξ, θαλαμηπόλο, μασερ, ψυχολόγο, σπόνσορα, υπηρέτη, φιλενάδα, μπατλερ και συνοδό.
Μόλις κλείσουν λίγο οι πληγές, ή που θα αρχίσουν να ονειρεύονται το προηγούμενο ρεμάλι, ή που θα πάρουν φόρα τα μπαρ να βρουν καινούργιο. Τον μαλάκα τον κρατάνε για καβάτζα, και τον σχολάνε αργότερα με συνοπτικές διαδικασίες (πχ τηλεφώνημα των 30 sec) και χωρίς την παραμικρή τύψη. Κι όσο αυτός θα τρέχει από πίσω της ζητώντας εξηγήσεις, τόσο περισσότερο αυτή θα τον σιχαίνεται. Στάνταρ ακλόνητο με απόδοση 1,00.
Οι περισσότεροι άντρες τα βλέπουν αυτά – καποιοι τα έχουν ζήσει και στο πετσί τους. Και για να κρύψουν το μαλάκα που κουβαλάνε βλαστημώντας από γεννησιμιού τους, προσπαθούν να οικειοποιηθούν το στυλάκι απο ρεμάλια: μηχανή, μακρύ ή ξουρισμένο μαλλί (οι 30φεύγα που αρχίζουν να καραφλιάζουν), στυλάκια αγριεμένα ή αντισυμβατικά, επαγγέλματα κακοπληρωμένα και αβέβαια, ειδικά αν περιστοιχίζονται από γυναίκες (μπαρμεν, φωτογράφοι, ηθοποιοί κλπ) κλπ. Αλλά αυτά είναι ξόβεργες για σπουργίτια.
Οι μεγάλες επιτυχίες έρχονται στ’ αλήθεια μόνο στους λίγους που περιφέρουν το στυλ και τους τρόπους καλού παιδιού και αποκοιμίζουν τις γυναικείες άμυνες, ενώ μέσα τους κρύβουν ένα καθαρόαιμο ρεμάλι που γρυλίζει και που απελευθερώνουν τη σωστή στιγμή. Όλοι οι ζιγκολό, Ζεν πρεμιέ και γυναικοκατακτητές που άφησαν εποχή, αυτό έκαναν. Δείχνανε μαλάκες αλλά ήταν ρεμάλια. Κι εκτός απ’ αυτούς, που αποτελούν την εκλεκτότερη και πιο εξευγενισμένη ράτσα ρεμαλιών, εξαιρετική ράτσα ρεμαλιών, αν και επίσης ημίαιμη, είναι οι μετανοημένοι μαλάκες (όπως οι τουρκοποιημένοι Γενίτσαροι ελληνικής, βουλγαρικής κλπ καταγωγής γίνονταν οι αγριότεροι πολεμιστές και σφαγείς ελλήνων, βούλγαρων κλπ εθνοτήτων καταγωγής τους).Φυσικά υπάρχει και η καθαρόαιμη ράτσα ρεμαλιών, η οποία όμως μάλλον κινείται σε ψυχολογικούς ορίζοντες διαταραχών προσωπικότητας με «αντικοινωνική» βάση: Διαταραχή Αντικοινωνικής Προσωπικότητας (Antisocial Personality Disorder, παλιότερα Psychpaths), Ναρκισσιστικής Διαταραχής Προσωπικότητας (Narcissistic Personality Disorder) και οι Μεταιχμιακής Διαταραχής Προσωπικότητας (Borderline Personality Disorder). Αν πέσει γυναίκα σε τέτοιο καθαρόαιμο θα τον θυμάται για μια ζωή, ακόμα κι αν γλυτώσει τα ψυχοφάρμακα, την πλήρη οικονομική – συναισθηματική καταστροφή, το να γίνει case study σε βιβλίο ψυχολογίας, ή το να γίνει επεισόδιο στον Κόκκινο Κύκλο.
Μέρος Ρ (όπως Ρεκτιφιέ του Ρεμαλιού)
Υπάρχει και κάτι ακόμα που κάνει τα ρεμάλια απίστευτα ελκυστικά στις γυναίκες, πέρα από την ικανοποίηση της κατάκτησης και την αδρεναλίνη στα ύψη που δίνει μια τέτοια σχέση. Είναι η κρυφή αλλά πανίσχυρη επιθυμία να κάνουν το ρεμάλι άνθρωπο, να εξημερώσουν το αγρίμι, να εξευγενίσουν τον άγριο, να τον διορθώσουν, να τον κάνουν να αλλάξει για χάρη τους, να ξυρίσει το μουστάκι όπως ο Γεωργίτσης για τη Λάσκαρη στις Θαλασσιές Χάντρες. Κι αν τύχει και το καταφέρουν αυτό, να εξανθρωπίσουν το ρεμάλι, θα τον χαρούν για λίγο και μετά θα τον φτύσουν. Γιατί θα τον έχουν ευνουχίσει. Και γιατί θα έχει εκπληρωθεί ο σκοπός τους. Αυτή είναι η ψυχολογία του fixer, του επιδιορθωτή. Έτσι κάνουν και οι άντρες που αγοράζουν ένα συμβατικό αυτοκίνητο ή μηχανή, χαλάνε απίστευτες ώρες και χρήμα να του προσθέσουν χίλια δυο μπλιμπλικια, να το κόψουν, να το ράψουν, να το ψηλώσουν να το χαμηλώσουν, να του αλλάξουν στροφές, μηχανή, σύστημα διεύθυνσης, εμφάνιση κι ένα σωρό άλλα, και μόλις το κάνουν να μη παίρνει άλλη επέμβαση, κάνουν μερικές βόλτες, το πουλάνε ή το κρύβουν στην αποθήκη και αμέσως αγοράζουν άλλο για να ξαναρχίσουν από την αρχή…
Κι οσο περισσότερα ρεμάλια γνωρίζει μια γυναίκα, τόσες περισσότερες νευρικές συνάψεις δημιουργούνται που την οδηγούν σε επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές, λένε οι νευροεπιστήμες, τόσο περισσότερο εθίζεται στις ορμόνες της έντασης λέει η βιολογία, τόσο περισσότερες ασυνείδητες γνωστικές παγίδες δημιουργούνται, σαν τα αυλάκια του δίσκου βινυλίου από τα οποία θα περάσει η βελόνα και τις επομενες φορές παράγοντας εντελώς όμοιες συμπεριφορές σαν να παίζει το ιδιο τραγούδι, λέει η Γνωστική/Συμπεριφορική Ψυχολογία, και τόσο θα ενεργοποιούνται παλιές πληγές στο υποσυνείδητο που θα τείνουν σε συμπεριφορές που τις αναπαράγουν λέει επι το λαικότερον η Ψυχανάλυση (μπλέκοντας και κατι απαρτιώσεις της λιβιδούς σε ψυχαναλυτικούς αστερισμούς διαταραχής και ψυχοδυναμικούς ορίζοντες).
Ήγουν, γυναίκες που γράφουνε πολλά χιλιόμετρα με ρεμάλια πολύ δύσκολα θα μπορέσουν μετά να κάνουν νορμάλ σχέση, άρα γράψε τέλος με δράμα σε κάθε ήρεμη σχέση και σε γαμο/παιδιά/οικογένεια. Καλές οι συγκινήσεις, αλλά κοστίζουν…
Και κατα πως λενε τα άζματα
Λένε για μένα οι όμορφες που ζήσαμε μαζί
πώς είμαι ένα αδιόρθωτο ρεμάλι τελειωμένο
Πως μια κατάρα έχω βαριά και μέσα μου θα ζει
να με κρατά στη μοναξιά σκληρά φυλακισμένο
Λένε για μένα, λένε για μένα
Λένε για μένα, λένε για μένα
Τα ρούχα μου μυρίζανε καπνούς και αλκοόλ
γυναίκες που χανόντουσαν μέσα σε ένα τσιγάρο
Στη σκέψη μου τις έπαιρνα και πλήρωνα για αυτό
Λένε για μένα οι όμορφες δεν ξέρω που τραβάω
Και το λαικότερον
Άδικα χάνεις τον καιρό σου
με εμένα το παλιόπαιδο
πολλές φορές σου το ’χω πει
κοντά μου δεν θα βρεις στοργή
Εγώ γεννήθηκα για την καταστροφή
Έχω συνηθίσει στην άσωτη ζωή
και δεν μπορώ να αλλάξω
αγάπη μου χρυσή
Μη χάνεις δάκρυα για μένα
αδίκως θυσιάζεσαι
και άλλοι πολλοί σου το ’χουν πει
κοντά μου δεν θα βρεις στοργή
Εγώ γεννήθηκα για την καταστροφή
Έχω συνηθίσει
Άντε, και στα δικά σας οι ελεύθερες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου